اساس پی ریزی عالم
هر جا محبت شدیدتر باشد، صفا و خلوص و ایثار و انفاق و عبودیت بیشتر است، و هر جا کمتر باشد کمتر است. پس می‌توان يُحِبُّهُمْ را اساس پی‌ریزی عالم دانست، که از آن يُحِبُّونَهُ پیدا می‌شود. و يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَهُ پیوسته دست در آغوش یکدیگر نهاده، و جذب و انجذاب ربوبی و عبودی موجب پیدایش عالم شده‌اند. بندگان از خدا آفریده شده‌اند و بسوی خدا بر می‌گردند، و متقیان بازگشت خوبی دارند. (معادشناسی ج ۱۰ ص ۱۷۱)