مراقبت از عطش و آتش طلب

مراقبت از عطش و آتش طلب

علامه آیةالله حاج سید محمد حسین حسینی طهرانی

سالک باید مراقبت کند که عطش و آتش طلب در نفس او از بین نرود و همیشه شعلهٔ آن را در قلبش زنده نگه دارد. اگر شعله فروبنشیند سیر سالک متوقّف می‌شود یا شاید برای همیشه در همان منزل بماند! لذاست که ملّای رومی رضوان الله علیه میفرماید:

هر چه رویید از پی محتاج رست

تا بیابد طالبی چیزی که جست

حق تعالی گر سماوات آفرید

از برای دفع حاجات آفرید

هر کجا دردی دوا آنجا رود

هر کجا فقری نوا آنجا رود

هر کجا مشکل جواب آنجا رود

هر کجا کشتی است آب آنجا رود

آب کم جو تشنگی آور بدست

تا بجوشد آبت از بالا و پست

تا نزاید طفلک نازک گلو

کی روان گردد ز پستان شیر او

رو بدین بالا و پستیها بدو

تا شوی تشنه و حرارت را گرو

بعد از آن از بانگ زنبور هوا

بانگ آب جو بنوشی ای کیا

حاجت تو کم نباشد از حشیش

آب را گیری سوی او می‌کشیش

گوش گیری آب را تو می‌کشی

سوی زرع خشک تا یابد خوشی

زرع جان را کش جواهر مضمر است

ابر رحمت پر ز آب کوثر است

تا سَقاهُمْ رَبُّهُمْ آید خطاب

تشنه باش الله اعلم بالصّواب

(مثنوی معنوی)

(نور مجرد ج ۲ ص ۲۷۳)