وجود ائمه علیهم السلام بزرگترین معجزه است

وجود خود أئمّه علیهم السّلام بزرگترین معجزه است، و افعال آنان حیاً و میتاً همه معجزه است. و انسان نباید فقط اعجاز آنانرا در موارد استثنائی بجوید؛ و از یک دریچه به عظمتشان نظاره كند.

كسیكه عملاً نه علماً به مقام ولایت میرسد و ولی خدا می‌شود و خدا ولی او می‌گردد، همە اعمالش و كردارش و صفاتش، فعل و كردار و صفات خدا می‌شود. نه اینكه او خدا می‌شود و یا خدا از خود چیزی را بریده و جدا كرده به او می‌دهد، یا آنكه از خود چیزی را نبریده و جدا ننموده ولیكن به او هم مشابه آنچه را كه خودش دارد عنایت می‌كند. اینها همه غلط است و نادرست.

بلكه بواسطە شدت صفا و خلوصی كه بنده پیدا نموده است، از هستی مجازی و اعتباری بیرون آمده و فانی در ذات خدا شده و خداوند در او تلی نموده است. یعنی وجودش و سرّش و واقعیتش آینە محض و مرآت تمام و كمال جمال و جلال ذات احدیت گشته و خدا نما شده است. ممكن الوجود هرچه هم ترقّی كند و بالا و بالاتر رود، محال است چیزی را از خدا اخذ نماید و به خود نسبت دهد. و اصولاً معنی ترقّی و صعود، غیر از دست دادن شوائب هستی، و خلوص و اخلاص در راه خداوند، و پیمودن درجات و مراتب فناء فی الله چیز دگری نمی‌باشد؛ و جز تحقّق به حقیقت معنی عبودیت محضه و سجدە مطلقه و خاكساری بدون قید، چیز دیگری نیست.

(روح مجرد ص ۲۶۱)