یا صاحب الزمان
حضرت آقا (حاج سید هاشم حداد) خیلی در گفتارشان و در قیام و قعودشان و بطور کلّی در مواقع تغییر از حالتی به حالت دیگر، خصوص کلمهٔ «یا صاحِبَ الزَّمان» را بر زبان جاری میکردند.
یکروز یک نفر از ایشان پرسید: آیا شما خدمت حضرت ولیّ عصر أرواحُنا فداه مشرّف شده‌اید؟!
فرمودند: کور است هر چشمی که صبح از خواب بیدار شود و در اوّلین نظر نگاهش به امام زمان نیفتد.
أقول: چقدر این جمله شبیه است به کلام مرحوم آیة الله حاج شیخ محمّد جواد أنصاری همدانی قدَّس الله تربتَه که چون از ایشان سؤال شد: چه‌وقت انسان حضور صاحب الزّمان میرسد؟!
فرمودند: در وقتیکه حضور و غیبتش برای انسان تفاوت نداشته باشد.
و از قبیل همین معنی است آنچه را که نُعمانی در کتاب «غیبت» طبع مکتبهٔ صدوق، ص ۳۲۹ و ۳۳۰، باب ۲۵: «ما جآءَ فی أنَّ مَنْ عَرَفَ إمامَهُ لَمْ یضرُّه تقدُّمُ هذا الامر أوْ تأخّرُه» روایت کرده است با سند صحیح أو کالصّحیح از زرارة که گفت: قالَ أبو عَبْدِاللَهِ عَلَیْهِ السَّلامُ: اعْرِفْ إمامَکَ؛ فَإنَّکَ إذا عَرَفْتَهُ لَمْ یَضُرُّکَ تَقَدُّمُ هذَا الامْرِ أوْ تَأخُّرُهُ!
و با سند دیگر از فُضَیل بن یَسار که گفت:
سَألْتُ أبا عَبْدِاللَهِ عَن قَوْلِ اللَهِ عَزَّوَجَلَّ: یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُنَاس بِإِمَـٰمِهِمْ * فَقالَ: یا فُضَیْلُ! اعْرِفْ إمامَکَ؛ فَإنَّکَ إذا عَرَفْتَ إمامَکَ لَمْ یَضُرُّکَ تَقَدَّمَ هذَا الامْـرُ أوْ تَأخَّرَ. وَ مَن عَرَفَ إمامَهُ ثُمَّ ماتَ قَبْلَ أنْ یَقومَ صاحِبُ هذَا الامْرِ کانَ بِمَنزِلَةِ مَن کانَ قاعِدًا فی عَسْکَرِهِ، لا بَلْ بِمَنزِلَةِ مَن قَعَدَ تَحْتَ لِوآئِهِ. قالَ: وَ رَواهُ بَعْضُ أصْحابِنا: بِمَنزِلَةِ مَنِ اسْتَشْهَدَ مَعَ رَسولِ اللَهِ صَلَّی اللَهُ عَلَیْهِ وَ ءَالِهِ وَسَلَّمَ.
(روح مجرد ص ۵۱۳)